Siarka i fosfor

Pierwiastki te mają także właściwości ?przydatne” dla procesów życio­wych. Zajmują one szczególnie wybitne miejsce w związkach działają­cych jako ogniwa pomiędzy utlenianiem a innymi czynnościami komó­rek. Takim związkiem jest np. adenozynotrójfosforan (ATP), występu­jący we wszystkich organizmach. Właściwość ta wynika z faktu, że:
1) fosfor i siarka mają bardzo długie zasięgi (promienie) wiązań; 2) są to atomy zdolne do przyjmowania elektronów na orbity swoich powłok zewnętrznych; 3) są one także zdolne do tworzenia kilku wiązań, a tym samym do uczestniczenia w rozmaitych reakcjach wymiany, w których zachodzi wymiana energii. Te procesy wymiany poszerzane są oczywiś­cie przez reaktywność związków tych pierwiastków dzięki pierwszym dwom wymienionym cechom. Związki takie są więc z łatwością atako­wane przez cząsteczki mające wolne pary elektronów, takie jak drobiny wody, i uczestniczą w reakcjach przenoszenia energii. W jakim celu jednak organizmom ?potrzebne są” takie reakcje? To pytanie stawia nas natychmiast przed kolejną podstawową cechą życia. Organizmy nie sta­nowią stabilnych układów pod względem równowagi termodynamicznej z ich otoczeniem, lecz są układami ?otwartymi”, utrzymującymi się w stanie ustabilizowanym dzięki ciągłemu pobieraniu i wydzielaniu (utracie) energii. Zagadnieniem tym zajmiemy się później bardziej szcze­gółowo; związane jest to oczywiście z obecnością substancji nadających się do przenoszenia dużych ilości energii. Siarka i fosfor są pierwiastka­mi o właściwościach nadających się do tego celu (chociaż mają one rów­nież i inne interesujące cechy).